This post is also available in:
Engels
Sjef Silvertand (Geboren op 8-4-1917 te Nieuwenhagen. Gehuwd met Ina Metzen)
Sjef Silvertand diende in 1937 in Maastricht bij de infanterie als tamboer hoornblazer. Hij werd in 1940 gemobiliseerd en kwam na een rondrit van vijf dagen dwars door Nederland (van Limburg via Groningen en Zuid-Holland) uiteindelijk in Schijndel terecht. Hieruit blijkt weer eens hoe goed het Nederlandse leger in die tijd georganiseerd was. Toen op 10 mei de oorlog uitbrak was Sjef in Schijndel gelegerd. Van daaruit moest zijn onderdeel zich terugtrekken naar Zaltbommel, alwaar door de genie-troepen de brug werd opgeblazen. Omdat Sjef als tamboer-hoornblazer niet over een geweer beschikte hielp hij zijn makkers en droeg op een gegeven moment zelfs drie geweren. Toen de brug opgeblazen was gingen de soldaten langs de dijk liggen om een dutje te doen. Zo ook Sjef, die de hele dag met de geweren van anderen had lopen sjouwen. Toen hij wakker werd was er niemand meer te bekennen. Men had hem rustig laten slapen. Niemand voelde zich blijkbaar geroepen om hem te wekken. Daar stond hij dan. Hij had geen enkel idee welke kant hij op moest. Op goed geluk is hij zijn neus maar achterna gegaan. Na uren lopen kwam hij een keukenwagen tegen, die blijkbaar op weg was naar een of ander onderdeel. Sjef kreeg een lift en kwam warempel enige tijd later bij zijn eigen onderdeel terecht, dat hem al als vermist had opgegeven. Over goede organisatie gesproken! Later raakte Sjefs divisie aan de Waal ingesloten en werd in Speyk bij Gorkum gevangen genomen. De gevangenschap duurde ongeveer een maand. Eind juni keerde Sjef met een bus vol mijnwerkers huiswaarts. Eind 1944 was Sjef bij de ordedienst en liep in die hoedanigheid, samen met een collega, patrouille langs de grens. Op zeker moment floten hen de kogels om de oren. Bij contrôle bleek dat enkele Amerikanen koeien aan het slachten waren en er een soort rodeo van gemaakt hadden. Voor de schrik kregen Sjef en zijn maat ieder een stuk vlees mee. Tegen het einde van de oorlog, toen de Amerikanen al tot in de Groenstraat gevorderd waren, maar Rimburg nog in de frontlinie lag, ontdekte Sjef tussen de Amerikanen een oud-collega van de mijn. Deze Thei Dols uit Terwinselen was luitenant bij het Amerikaanse leger. Omdat Rimburg tot niemandsland verklaard was, mocht niemand het dorp in of uit. Thei Dols liet Sjef echter ongehinderd de ‘grens’ passeren; Sjef had immers verkering in Rimburg!
Hein Somers ( Geboren op 19-4-1911 te Rimburg. Overleden op 8-5-1981. Gehuwd met Dora Storms)
Hein Somers had in 1931 zijn diensttijd doorgebracht bij de ordonnans in Gorkum. In de winter van 1939-240 was hij in Apeldoorn ingekwartierd, waar hij zijn vrije tijd doodde met schaatsen. Op 10 mei 1940 was Hein gelegerd bij de onbereden cavalerie in Weesp. Hij maakte deel uit van de ordonnans en moest in die hoedanigheid ’s nacht naar de posten in het veld om te gaan vertellen dat de oorlog uitgebroken was. Toen hij door een weiland liep, werd zijn weg versperd door een koe. Het beest begreep schijnbaar niet veel van de oorlog en het weigerde dan ook pertinent om voor Hein aan de kant te gaan. En of Hein nu zei dat hij met een zeer belangrijke Hein Somers bij zijn wapen vooraan links. tijding onderweg was, het beest ging niet weg. Integendeel, het werd zelfs agressief. De anders zo rustige Hein zag zich nu én uit zelfverdediging en in het belang van het vaderland gedwongen zijn bajonet te gebruiken. Hij heeft terplaatse de noodslachting voltrokken. In de nacht dat andere Nederlandse soldaten tegen de Duitsers vochten, vocht onze Hein dus met een koe en nog wel met een Nederlandse….. Enkele dagen later werd Hein door de Duitsers gevangen genomen. Omdat hij mijnwerker was, mocht hij op 25 mei weer naar huis. Sinds 1948 is Hein met hart en ziel lid geweest van de Vereniging Oud-strijders Rimburg.